Մանրամասն որոնում (արխիվ)
04.11.2024
 
Իրանի Ազգային անվտանգության բարձրագույն խորհուրդը որոշում է ընդունել Իսրայելին պատասխան ռազմական հարված հասցնելու վերաբերյալ։ Հերքվել է արևմտյան ԶԼՄ-ների տեղեկությունը, թե Իրանը մտադիր է գրոհել Իսրայելը Իրաքի տարածքից առաջիկա օրերին՝ մինչև ԱՄՆ-ի նախագահի ընտրությունները։ «Իրանի պատասխանը Իսրայելի ագրեսիային իրավունքի հարց է, որը մեզ համար հստակ որոշված է, և այն, թե ինչպես ենք գործելու, կախված է պլանից»,- ասել է իրանցի բարձրաստիճան պաշտոնյան։               
 
Նորություններ » Ագռա­վա­քար

Ագռա­վա­քար

Ագռա­վա­քար
03.12.2019 | 02:14
VIII. 2008 ԹՎԱ­ԿԱ­ՆԻ «ՄԱՐ­ՏԻ ՄԵ­ԿԻ» «ՀԱ­ՆԵ­ԼՈՒԿ­ՆԵ­ՐԸ»
Մո­լեգ­նած ամ­բո­խի վար­քա­կա­նոն­նե­րը ճա­նա­չե­լով, Տեր-Պետ­րո­սյա­նը հաս­կա­ցավ, որ չա­փա­զանց հե­ռու է գնա­ցել նրան ան­համ­բե­րու­թյան զգա­ցում սեր­մա­նե­լու հար­ցում, բայց չհա­մար­ձակ­վեց իր վրա վերց­նել ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի հե­տա­գա զար­գաց­ման պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը: Ա­ռաջ­նոր­դը, «Ա­զա­տու­թյան» հրա­պա­րա­կում ան­գործ կանգ­նե­լուց բա­ցի, ու­րիշ ո­չինչ չէր կա­րող ա­ռա­ջար­կել ամ­բո­խին: Ա­ռաջ­նոր­դը պար­զա­պես ինք­նա­մե­կու­սա­ցավ:
Զանգ­ված­նե­րը չեն հան­դուր­ժում ան­գոր­ծու­թյուն և ան­հա­մար­ձա­կու­թյուն, «զանգ­ված­նե­րը հար­գում են միայն ու­ժը»: Ոչ ընդ­դի­մու­թյու­նը, ոչ պե­տա­կան մար­մին­նե­րը ո­չինչ չձեռ­նար­կե­ցին ի­րա­վի­ճա­կը հան­դար­տեց­նե­լու հա­մար:
Հա­տուկ ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րը շփոթ­ված էին՝ ի­րենց ան­ծա­նոթ ի­րա­վի­ճա­կում չտի­րա­պե­տե­լով հա­մա­պա­տաս­խան գոր­ծի­քա­կազ­մի. այդ­պես ծն­վեց խնդ­րի ու­ժա­յին լուծ­ման գա­ղա­փա­րը: Օ­պե­րա­յին թատ­րո­նի շեն­քի հա­րա­կից տա­րած­քում տե­ղա­վոր­ված «վրա­նա­յին կա­յա­նա­վայ­րը» ցրե­լու նպա­տա­կով, ու­ղարկ­վե­ցին ոս­տի­կա­նա­կան ստո­րա­բա­ժա­նում­ներ, ո­րոնք գոր­ծե­ցին կո­պիտ և ան­խո­հեմ, ձգ­տե­լով ղե­կա­վա­րու­թյանն ի ցույց դնել ի­րենց ջան­քե­րը: Այդ պա­հին Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը «թույ­լատ­րեց» ի­րեն տրա­մադր­ված թիկ­նա­պահ­նե­րին Ա­զա­տու­թյան հրա­պա­րա­կից ի­րեն տուն տա­նել՝ բո­ղո­քի զանգ­ված­նե­րին թող­նե­լով ա­ռանց ղե­կա­վար­ման:
Որ­բա­ցած ընտ­րա­զանգ­ված­նե­րի խմ­բերն ա­նի­մաստ թա­փա­ռում էին քա­ղա­քում: Ընդ­դի­մու­թյան ա­ռաջ­նոր­դը, որն ա­վե­լի վաղ հայ­տա­րա­րել էր «ընդ­միշտ իր ժո­ղովր­դի հետ լի­նե­լու» մա­սին, ան­հե­տա­ցել էր՝ հե­տա­գա­յում ար­դա­րա­նա­լով, որ գտն­վել է «տնա­յին կա­լան­քի տակ»:
Այդ ըն­թաց­քում, իր ու­ժը զգա­լով, ամ­բո­խը մո­լեգ­նում էր: «Ղա­րա­բաղ» կո­մի­տեի ո­րոշ նախ­կին ան­դամ­ներ փոր­ձում էին ի­րենց ու­ժե­րով մեղ­մել ի­րա­վի­ճա­կը, բայց ամ­բո­խը պա­հան­ջում էր իր ա­ռաջ­նոր­դին. «Լևո՛ն» և գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ…
Այդ ի­րա­վի­ճա­կում, Լ. Տեր-Պետ­րո­սյա­նի ա­նու­նից, բո­ղո­քի զանգ­ված­նե­րին ա­ռաջ­նոր­դեց ՀՀՇ-ի ա­ճեց­րած Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, որն ընդ­դի­մու­թյան բո­լոր մի­ջո­ցա­ռում­նե­րին մշ­տա­պես Լ. Տեր-Պետ­րո­սյա­նի կող­քին էր: Լի­նե­լով ան­զուսպ ե­րի­տա­սարդ, Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը՝ «Ղա­րա­բաղ» կո­մի­տեի նախ­կին ան­դամ­նե­րի և մյուս խե­լա­միտ գոր­ծըն­կեր­նե­րի հոր­դոր­նե­րին չհետևե­լով, է­լեկ­տա­րա­կա­նա­ցած ամ­բո­խին սադ­րեց ակ­տիվ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի ոս­տի­կա­նու­թյան աշ­խա­տա­կից­նե­րի դեմ, հա­սա­րա­կա­կան կար­գի խախ­տում­նե­րի: Ամ­բո­խը սկ­սեց շուռ տալ ավ­տո­մե­քե­նա­ներ, կոտ­րել հաս­տա­տու­թյուն­նե­րի, խա­նութ­նե­րի ցու­ցա­փեղ­կե­րը, ծե­ծել հա­սա­րա­կա­կան կար­գի պա­հա­պան­նե­րին և այլն, ի­րենց ան­վե­րահս­կե­լի գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րում հաս­նե­լով սան­ձար­ձա­կու­թյուն­նե­րի՝ խե­լա­կո­րույս վի­ճա­կում ան­պատ­ժե­լի զգա­լով ի­րենց:
Իշ­խա­նա­կան օ­ղակ­նե­րի ան­ճա­րա­կու­թյան փաս­տի առջև հայ­տն­վե­լով, հան­րա­պե­տու­թյան նա­խա­գա­հը, սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գի պաշտ­պա­նու­թյան և հա­սա­րա­կու­թյան անվ­տան­գու­թյան ա­պա­հով­ման նպա­տա­կով, հրա­մա­նա­գիր ստո­րագ­րեց ար­տա­կարգ դրու­թյուն հայ­տա­րա­րե­լու մա­սին, ներ­քին գոր­ծե­րի մար­մին­նե­րին և զին­ված ու­ժե­րի ստո­րա­բա­ժա­նում­նե­րին հնա­րա­վո­րու­թյուն տա­լով ի­րա­կա­նաց­նե­լու ի­րենց պար­տա­կա­նու­թյուն­նե­րը՝ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան օ­րենք­նե­րի և զին­վո­րա­կան կա­նո­նադ­րու­թյուն­նե­րի հի­ման վրա:
Ճի՞շտ էր տվյալ ո­րո­շու­մը: Հա­վա­նա­բար, ա­յո՛: Հնա­րա­վո՞ր էր խու­սա­փել ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի նման ըն­թաց­քից: Ըստ երևույ­թին, հնա­րա­վոր էր: Այլ խն­դիր է, որ մաս­նա­գի­տա­կան բարձ­րու­թյան վրա չգտն­վե­ցին հա­տուկ ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րը, ո­րոնք պար­տա­վոր էին ման­րազ­նին ու­սում­նա­սի­րել և ան­կողմ­նա­կալ գնա­հա­տել հան­րա­պե­տու­թյան քա­ղա­քա­կան և օ­պե­րա­տիվ ի­րա­վի­ճա­կը և, անհ­րա­ժեշ­տու­թյան դեպ­քում, պրո­ֆի­լակ­տիկ մի­ջոց­ներ ձեռ­նար­կել՝ ծայ­րա­հե­ղա­կան երևույթ­նե­րը կան­խե­լու նպա­տա­կով:
Այն կա­պակ­ցու­թյամբ, որ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի 2008 թ. մար­տի 1-ի գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը ար­ձա­նագ­րել են հա­տուկ ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րի տե­սան­կա­րա­հա­նող սար­քե­րը, որ­պես ամ­բոխ­նե­րին ան­կար­գու­թյուն­նե­րի ակ­տիվ հրահ­րո­ղի, նրա դեմ հա­րուց­վեց քրեա­կան գործ: Ն. Փա­շի­նյա­նը ո­րոշ ժա­մա­նակ թաքն­վեց ար­դա­րա­դա­տու­թյան մար­մին­նե­րից, սա­կայն «ա­վագ ըն­կեր­նե­րի» խոր­հր­դով, հա­վա­նա­բար, ա­պա­գա­յի հա­մար հա­մա­պա­տաս­խան կեն­սագ­րու­թյուն ստեղ­ծե­լու նպա­տա­կով, ի վեր­ջո, հան­ձն­վեց իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին և ստա­ցավ բան­տա­յին կա­լան­քի հա­մա­պա­տաս­խան պատ­ժա­չափ, ո­րը կր­ճատ­վեց հա­մա­ներ­ման մի­ջո­ցով:
Քա­ղա­քա­կան ճգ­նա­ժա­մից հա­մա­պա­տաս­խան եզ­րա­հան­գում­ներ կա­տա­րե­ցի՞ն իշ­խա­նա­վոր­նե­րը: Հայտ­նի չէ: Սա­կայն Սերժ Սարգ­սյա­նը հռ­չակ­վեց Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան նա­խա­գահ, ինչ­պես ժո­ղո­վուրդն է բնո­րո­շում, «ա­րյան վրա» գա­լով իշ­խա­նու­թյան: Չնա­յած, ա­յո, եզ­րա­հան­գում­ներ կա­տար­վե­ցին: Հե­տա­գա­յում, Հա­յաս­տա­նում բո­լոր այս­պես կոչ­ված «ընտ­րու­թյուն­նե­րը» ան­ցան ի­րեն «իշ­խա­նու­թյան կու­սակ­ցու­թյուն հռ­չա­կած» Հա­յաս­տա­նի հան­րա­պե­տա­կան կու­սակ­ցու­թյան ա­չա­լուրջ հս­կո­ղու­թյան տակ:
Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյան նա­խա­գա­հի պաշ­տո­նում Սերժ Սարգ­սյա­նի ե­ղած ժա­մա­նակ խիստ ակ­տի­վա­ցան ար­տա­գաղ­թը և մե­ծա­քա­նակ դի­մում­նե­րը ՌԴ դես­պա­նու­թյուն՝ ռու­սա­կան քա­ղա­քա­ցիու­թյուն ստա­նա­լու նպա­տա­կով:
Հան­րա­պե­տու­թյու­նում ան­նա­խա­դեպ չա­փե­րի հա­սավ կո­ռուպ­ցիան, հս­կա­յա­կան չա­փե­րով խո­րա­ցավ հա­րուստ­նե­րի և աղ­քատ­նե­րի միջև ան­ջր­պե­տը, ճոխ գույ­նե­րով ծաղ­կեց առևտու­րը, այդ թվում` պաշ­տոն­նե­րի: Սան­ձե­րը բաց թո­ղած տար­բեր մա­կար­դակ­նե­րի պաշ­տո­նյա­նե­րը և պատ­գա­մա­վոր­նե­րը, բա­ռա­ցիո­րեն գնե­լով «ան­ձեռ­նմ­խե­լիու­թյուն»՝ ընտ­րա­զանգ­վա­ծի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին կա­շա­ռե­լու մի­ջո­ցով, ոչ միայն ձեռք բե­րե­ցին ան­պատ­ժե­լիու­թյուն, այլև, ի վեր­ջո, փչաց­րին հան­րա­պե­տու­թյան բնակ­չու­թյա­նը:
Քա­վո­րու­թյան, կո­ռուպ­ցիա­յի և ան­պատ­ժե­լիու­թյան մթ­նո­լոր­տում աղ­տոտ­ված պաշ­տո­նյա­նե­րը գո­յատևում էին բնակ­չու­թյու­նից մե­կու­սա­ցած, զբաղ­վե­լով, հիմ­նա­կա­նում, անձ­նա­կան հարս­տաց­մամբ:
IX. «ԹԱՎ­ՇՅԱ ՀԵ­ՂԱ­ՓՈ­ԽՈՒ­ԹՅՈՒ­ՆԸ» «Ա­ՐԵ­ՎԵ­ԼՅԱՆ ՀԱՐ­ՑԻ» ՍԱՐ­ԴՈՍ­ՏԱՅ­ՆՈՒՄ
Հա­յոց հո­ղի վրա, «ա­զատ և ան­կախ» Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նում, շա­րու­նակ­վեց Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նի օ­րոք մեկ­նար­կած, հա­յե­րի ցե­ղաս­պա­նու­թյու­նը:
Ժո­ղո­վուր­դը հույ­սե­րով էր սպա­սում Ս. Սարգ­սյա­նի նա­խա­գա­հա­կան պաշ­տո­նա­վար­ման ժամ­կե­տի ա­վար­տին: Սպա­սում էր հայ­տա­րար­ված նոր սահ­մա­նադ­րու­թյան քվեար­կու­թյա­նը, ո­րի հա­մա­ձայն, Հա­յաս­տա­նը, եվ­րո­պա­կան կա­ռույց­նե­րի ե­րաշ­խա­վո­րու­թյամբ, անց­նե­լու էր պե­տու­թյան խոր­հր­դա­րա­նա­կան կա­ռա­վար­ման, ո­րը, ի­հար­կե, ճիշտ չէ: Հույս ու­նեին, որ մո­տե­նում է ժա­մը ա­զատ­վե­լու «Սերժ-Սա­շի­կից» և նրանց թա­լան­չի շր­ջա­պա­տից:
Սա­կայն ու­րա­խու­թյու­նը վա­ղա­ժամ էր: Չնա­յած Հա­յաս­տա­նում բարձր պաշ­տոն­ներ այլևս չզ­բա­ղեց­նե­լու խոստ­մա­նը, Սերժ Սարգ­սյա­նը, հեն­վե­լով խոր­հր­դա­րա­նում սահ­մա­նադ­րա­կան մե­ծա­մաս­նու­թյան ա­ջակ­ցու­թյան վրա՝ ի դեմս Հա­յաս­տա­նի հան­րա­պե­տա­կան կու­սակ­ցու­թյան, հան­րա­պե­տու­թյան ա­մե­նա­բարձր գոր­ծա­դիր պաշ­տո­նին ա­ռա­ջադ­րեց իր թեկ­նա­ծու­թյու­նը: Սերժ Սարգ­սյանն այժմ ա­պա­հո­վեց ի­րեն հան­րա­պե­տու­թյան ա­մե­նա­բարձր պաշ­տո­նում: Ընտ­րա­զանգ­վածն այդ խա­բեու­թյու­նը չհան­դուր­ժեց և սկ­սեց տրտն­ջալ: Սա­կայն, չու­նե­նա­լով ա­ռաջ­նորդ, չդի­մեց ակ­տիվ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի, չնա­յած հան­րա­պե­տու­թյու­նում առ­կա էր իշ­խա­նու­թյան խոր ճգ­նա­ժամ, ո­րը, փաս­տո­րեն, հայ­տն­վեց փո­ղո­ցում:
Այս ան­գամ ևս, Ս. Լու­րյեի մե­նագ­րու­թյան տվյալ­նե­րի հա­մա­ձայն. «Ա­զա­տա­րա­րի կեր­պա­րով…» «ծայ­րա­հեղ պա­հին եր­կն­քից իջ­նե­լով և քան­դե­լով ան­լու­ծե­լի խն­դիր­նե­րի կծի­կը»` հայ­տն­վեց Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը՝ «Քայլ ա­րա՝ մեր­ժիր Սեր­ժին» կար­գա­խո­սով:
Խոս­տո­վա­նենք` իբրև կար­գա­խոս, ատր­ճա­նա­կի կրա­կո­ցի նման, կտ­րուկ և հն­չեղ է, ինչ­պես նաև Ն. Փա­շի­նյա­նի ընդ­հա­նուր ի­մի­ջը (տես­քը և վար­քը) ըն­տր­վել և ի­րա­կա­նաց­վել է գրա­գի­տո­րեն՝ հա­մա­ձայն սո­ցիա­լա­կան հո­գե­բա­նու­թյան կա­նոն­նե­րի: Յու­րա­յին­նե­րի շր­ջա­պա­տում, ա­ռայժմ փոք­րա­թիվ մաս­նա­կից­նե­րով, ի­րա­կա­նաց­նե­լով հե­տիոտն քայլք Հա­յաս­տա­նի «քա­ղաք­նե­րով և գյու­ղե­րով», Մա­հաթ­մա Գան­դիի հայտ­նի օ­րի­նա­կով, Ն. Փա­շի­նյանն աս­տի­ճա­նա­բար հա­վա­քեց բա­վա­կան մե­ծա­քա­նակ ընտ­րա­զանգ­ված, ո­րոնց հետ ե­կավ Երևա­նի գլ­խա­վոր հրա­պա­րակ:
Եվ այս­տեղ բնակ­չու­թյունն ա­լե­կոծ­վեց, ա­սես, «Սերժ-Սա­շի­կից» ա­զատ­վե­լու եր­կար սպաս­ված ե­րա­զանքն ի­րա­կա­նա­նում էր. բա­վա­կան է միայն դուրս գալ քա­ղա­քի փո­ղոց­ներ և միա­նալ բազ­մա­մարդ ցույ­ցի մաս­նա­կից­նե­րին:
Քա­ղա­քա­ցիա­կան հզոր ճնշ­ման տակ Սերժ Սարգ­սյա­նը ստիպ­ված էր հայ­տա­րա­րել հրա­ժա­րա­կա­նի մա­սին:
Իշ­խա­նու­թյան բա­նա­վոր փո­խան­ցու­մը ի­րա­կա­նաց­վեց «Ար­մե­նիա» հյու­րա­նո­ցի հյու­րաս­րա­հում՝ Ն. Փա­շի­նյա­նի և Ս. Սարգ­սյա­նի կար­ճատև բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի ըն­թաց­քում, ո­րի հի­ման վրա տվյալ գոր­ծո­ղու­թյու­նը կոչ­վեց «թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյուն»:
Բնա­կան հարց է ծա­գում. ար­դյոք Սերժ Սարգ­սյա­նը «թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյան» հե­ղի­նակ­նե­րից չէ՞: Ի­հար­կե, ա­յո, քա­նի որ նա ևս ՀՀՇ-ի՝ «Ղա­րա­բաղ» կո­մի­տեի ար­տադ­րանք է, և Լևո­նի ու Ռո­բեր­տի գոր­ծի շա­րու­նա­կո­ղը:
Այս­պի­սով, հա­մա­ժո­ղովր­դա­կան էյ­ֆո­րիա­յի հա­մա­պատ­կե­րում, հայ­տա­րար­վեց Հա­յաս­տա­նում ա­նա­րյուն «թավ­շյա հե­ղա­փո­խու­թյան» ի­րա­կա­նաց­ման մա­սին:
ՀԱ­ՅԱՍ­ՏԱ­ՆՈՒՄ ՀԻՆ­ԳԵ­ՐՈՐԴ ԱՆ­ԳԱՄ ՏԵ­ՂԻ ՈՒ­ՆԵ­ՑԱՎ ԻՇ­ԽԱ­ՆՈՒ­ԹՅԱՆ ԲՌ­ՆԱ­ԶԱՎ­ԹՈՒՄ
Բնակ­չու­թյան ցն­ծու­թյա­նը չափ ու սահ­ման չկար. մար­դիկ ամ­բողջ գի­շեր տո­նում էին «ՍՍ»-«Սերժ-Սա­շիկ 50%»-ից ա­զա­տագր­վե­լու ու­րա­խու­թյու­նը, ո­րը նույն­պես ար­տա­հայ­տում է ընտ­րա­զանգ­վա­ծի վե­րա­բեր­մուն­քը գո­յու­թյուն ու­նե­ցող հա­կա­ժո­ղովր­դա­կան վար­չա­կազ­մի հան­դեպ:
Ս. Սարգ­սյա­նի կող­մից իշ­խա­նու­թյան հեր­թա­կան բռ­նա­զավթ­ման փոր­ձից հե­տո, իշ­խա­նու­թյու­նը, ա­նե­լա­նե­լի վի­ճա­կով, հայ­տն­վեց փո­ղո­ցում, իսկ այն գրա­վեց լուրջ պե­տա­կան շի­նա­րա­րու­թյան ան­պատ­րաստ հան­րա­հա­վա­քա­յին գոր­ծիչ­նե­րի հեր­թա­կան խում­բը: Այդ­պես, իշ­խա­նու­թյու­նը Հա­յաս­տա­նում, պա­րու­րաձև շր­ջապ­տույ­տով, մնաց դար­ձյալ «փո­ղո­ցա­յին». Լևո­նից՝ Նի­կոլ:
«Թավ­շյա» հե­ղա­փո­խա­կան­նե­րի ե­րի­տա­սարդ սե­րուն­դը, ո­րը ծն­վել է 1990-ա­կան թվա­կան­նե­րից հե­տո, չի տե­սել և իր վրա չի զգա­ցել Հա­յաս­տա­նի պատ­մու­թյան ՀՀ­Շա­կան շր­ջա­նի սո­վի և ցր­տի ոսկ­րոտ մատ­նե­րը և չի պատ­կե­րաց­նում, թե ինչ­պես ի­րա­կա­նաց­վեց «երևա­նյան քա­ղա­քակր­թու­թյան» նպա­տա­կաուղղ­ված ոչն­չա­ցու­մը:
Թեև բնակ­չու­թյունն ա­զատ­վել է եր­րորդ բռ­նա­զավթ­չի ռե­ժի­մից, բայց դա դեռևս խնդ­րի լու­ծում չէ: Ինչ­պես հայտ­նի է, բռ­նա­զավթ­ման փաստն ինք­նին զր­կում է իշ­խա­նու­թյա­նը օ­րի­նա­կա­նու­թյու­նից, և հայ­տա­րար­ված «հա­մա­ժո­ղովր­դա­կա­նու­թյու­նը» կա­րիք ու­նի կար­գա­վո­րում­նե­րի:
Հա­յու­թյու­նը, 1988-1991 թթ. նմա­նու­թյամբ, հեր­թա­կան էյ­ֆո­րիա­յի մատն­վեց և ի­րա­պես հա­վա­տաց, որ «ինքն է տե­րը իր երկ­րի»:
Հա­յաս­տա­նում ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կի հե­տա­գա լու­սա­բան­ման հա­մար անհ­րա­ժեշտ ենք հա­մա­րում մի հա­յացք ձգել տվյալ ի­րա­դա­ր­ձու­թյա­նը նա­խոր­դած ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծին: Հա­յաս­տա­նը, Սո­վե­տա­կան Միու­թյան բո­լոր հան­րա­պե­տու­թյուն­նե­րի նման, գտն­վում է ար­տա­սահ­մա­նյան վեր­լու­ծա­կան կենտ­րոն­նե­րի սևե­ռուն հս­կո­ղու­թյան տակ: Այդ գոր­ծըն­թա­ցին հատ­կա­պես ակ­տի­վո­րեն է ներգ­րավ­ված «գու­նա­վոր հե­ղա­փո­խու­թյուն­ներ» ո­գեշն­չող և ի­րա­կա­նաց­նող հայտ­նի Սո­րո­սի հիմ­նադ­րա­մը՝ իր «Բաց հա­սա­րա­կու­թյամբ»:
Դար­ձյալ իշ­խում են ա­ղանդ­նե­րը: Դար­ձյալ ոտ­նձ­գու­թյուն­ներ Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղե­ցու դեմ: Նա­խորդ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի ոչն­չաց­րած մշա­կույ­թը (ժո­ղովր­դի հպար­տու­թյու­նը) հո­գե­վարք է ապ­րում:
Ռուսերենից թարգմանեց Դավիթ Մկր ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ
Դիտվել է՝ 2049

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Այդ միջոցառումը կարող էր տեղի չունենալ Ադրբեջանում

Այդ միջոցառումը կարող էր տեղի չունենալ Ադրբեջանում

Նոյեմբերի կեսերին Ադրբեջանում տեղի է ունենալու ՄԱԿ կլիմայական մեծ խորհրդաժողովը, որը հայտնի է COP29 անունով։ Այդ միջոցառումը Ադրբեջանի համար կարևոր է մի քանի առումներով՝ երկրի միջազգային հեղինակության բարձրացումից մինչև Արցախում իրականացված ցեղասպանության միջազգային անուղղակի լեգիտիմացում։

Սոցցանցային գրառումներ

Երբ բուլկու ու երշիկի համերին խառնվում են մանկության հիշողությունները
Երբ բուլկու ու երշիկի համերին խառնվում են մանկության հիշողությունները

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Մեր կյան­քի հի­մերն ան­դունդ­ներն ըն­կան
Մեր կյան­քի հի­մերն ան­դունդ­ներն ըն­կան

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

«Ծո­վից ծով» Հա­յաս­տան խոս­տա­ցող իշ­խա­նա­վորն ու ծա­րավ հայը
«Ծո­վից ծով» Հա­յաս­տան խոս­տա­ցող իշ­խա­նա­վորն ու ծա­րավ հայը
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.